Pamiętam scenę z amerykańskiego filmu z lat 90 w których dwójka rodziców dowiaduje się o dysleksji dziecka. Oboje są przerażeni, patrzą na siebie jakby dowiedzieli się, że dziecko ma co najmniej trąd i zaczynają siebie obwiniać czyja to wina. Niestety świadomość problemu dysleksji nie jest w Polsce o wiele lepsza.
Dysleksja to zaburzenie, które przejawia się w problemach z CZYTANIEM, a nie z pisaniem tak jak myśli większość rodziców i młodzieży z którymi rozmawiam. Oczywiście problemy z pisaniem mogą się przy dysleksji również pojawić.
Dysleksja jest wrodzona, może być dziedziczona, albo wywołana poprzez spożywanie substancji takich jak alkohol, wdychanie farb lakierów, przez mamę we wczesnym okresie ciąży.
Objawy to najczęściej:
-powolne czytanie
-długa praca z tekstami na języku polskim lub angielskim
-nieumiejętność wyjaśnienia co jest w tekście własnymi słowami
-trudności w rozpoznawaniu liter i ich połączeń.
Co zrobić jeśli podejrzewacie, że Wasze dziecko może mieć dysleksję? Trzeba zgłosić się do rzetelnej poradni a potem czekają was tylko lata ciężkiej pracy i ćwiczeń przez nią zaleconych. Najgorsze co możecie zrobić to wmawiać swojemu dziecku, że się niestety nie nadaje do pewnych rzeczy no i wymagać od niego Bóg wie czego.
Najlepszą metodą pracy z dyslektykami jest chwalenie i motywowanie ich za każde osiągniecie w temacie rozumienia tekstu. Ale w polskich metodach wychowawczych od systemu karania za złe zachowanie aż do motywowania i zachęcania jeszcze dłuuuuuga droga.
THEMENTOR BLOG 